AJO MË IKËN SI YLBERI
-poezi nga Panajot Boli-
AJO MË IKËN SI YLBERI
Në pikën e vesës vezulloi befas një ylber
Mbi petalen e manushaqes si rubin
Rrathë rrathë zgjerohet
Zgjohet shpirti ...
Psherëtin.
Në pikën e vesës la dritën Ylli Polar si ylber
Mbi petalen e manushaqes si rubin
Rrathë rrathë zgjerohet
Si një sy i kaltër...
Më përpin.
Në pikën e vesës agu lë një dritë të roztë
Mbi petalen e manushaqes si rubin
Rrathë rrathë zgjerohet
Si trendafil i dehur...
Më shkrin.
Një çast hutohem e dorën zgjas të kap vesën endërr
Më ikën si ylberi... prit i them.. dhe i therras në emër
Ç’PATI KJO ERË BUDALLAÇKË ?
Era ka kohë që sulmon xhamin e dritarës sime
I hakërrohet me ulërima si ujku mes të deborës
Mbi komonë një trendafil i trembur po merdhin
Dridhen nga të ftohtit akrepat në orbiten e orës
Ç’më krekoset ajo sonte e mbahet si kapedane
Sulet me shpatë në dorë si Don Kishoti si trime
Ç’i shkrepi kësaj budallaçkës të më ftojë në duel?
Hap të dy kanatat e në gjoksin tim bëhet therrime
NË MEDYSHJE...
Zbriti dielli me gaz në mengjes në dritarën time
Më afsh më puthi,më vari në vesh ca ledhatime
Rrezet,këmbët i vunë te qerpikët e mi të qarkuar
Videoskopin ndezen mbi një sfond të kuqëluar
Një neraidë në liqen shfaqen,me flokë kaçurela
Të hap sytë? Të afroj buzët?.Në medyshje ngela..
BEFAS.... SOT
Befas,sot,ra fleta e kalendarit
Si nje gjethe e zverdhur vjeshte
Janari mjekrosh i thinjur,
E shtyu tutje ,
Tutje,në një pëllg
Cakërriti ajo sytë e trembur
Pastaj...
Qetësisht humbi
Në turbullirën e mungët.
Në kalendar,
Një shenjë plage ngeli
Spërkatur me aromë nostalgjie
Një syth bulëzoi papritur
Si gjiri i vajzës
...Dhe sytë e tu pak të hutuar
Me një hije të trishtë buzëqeshje
Por ..të ëmbël.....të ëmbël ...
MENGJES NË ATHINË
Hap dritarën në Akropol Perikliu
Ulet në një stol të ngurtë dhe mban shënime
Eskili me flokët të ngritur përpjetë
Vrapon si i çmendur
Në amfiteatrin e madh të Athinës
Pitagora bën kalkulimet e fundit
Për kostumin e qytetit
E Safoja si nimfë,me një degë borziloku
I spërkat sytë e bukur
Në këtë mengjes të hirtë
Maratonomaku shfaqet mes mjegullës
Dihat ky ushtar i Prometeut
Kah lindjes se diellit trokon
Olimpi e shikon
Dhe buzëqesh
GRADIMI I VESHGJATËVE
Ç’na bëre keshtu o i madhi Dritëro?
Ngarkove kalin e prijës na ve gomarin
Ky llapushi tund veshët e tremb mizat
Krekoset si mbreti qe e nxore të parin
Ç’na bëre keshtu o i madhi Dritëro?
Na ke mbjellë një Zylo e dolen njëmijë
Të gjithë gomëreve u dhe grada oficeri
Dhe ngelën kuajt ushtarë në prapavijë
Ç’na bëre keshtu o i madhi Dritëro?
U vure gravata e i ngjite lart në tribunë
Këta e bëjnë beharin të hedh deborë
Muzikën pëllitje....dhe djathin sapun
コメント