Gjyshit Fatmir Terziu me princeshën Elize

LULISHTE E ËMBËL

Shqiptarit londinez, mikut tim, gjyshit Fatmir Terziu me princeshën Elize

Nga Albert HABAZAJ

Sa i pashë në foto bashkë të dy

Sinqerisht u bëra lëndinë me lule,

Ai gjysh mbretëror me mbesën,... ata sy

Nga kujtesa ime nuk mund të shkulen ...

Rri e vështroj fotografinë, po s’ ngopem,

Hej, ç'mrekulli i fal Zoti njeriut!

Mbushem me frymë, me shpirt i gëzohem

Dhuratës më të çmuar të Fatmir Terziut.

E kam mik, po mik me dritë të ngrohtë

Mësuesin, poetin, të mirin Fatmir,

Gjyshin më të lumtur në këtë botë

Që mban në krah një gonxhe erëmirë.

Unë nuk ha me sy, o gjysh Fatmiri,

Se jam syulli, po jam edhe gjysh,

Lum si ti për atë mëllë floriri...

Para princeshës s’ka si e qysh!?...

E si mos të bëhem lulishte e bukur

Që të fluturojë mëngjesit mbi vesë,

Princesha Elize e ëndërrt si flutur

Si engjëllushe e agimeve me shpresë.

Ata sytë e saj, ajo buzëqeshje bujare

Që s’i pikturon dot asnjë piktor,

E kuptoni që gjysh Fatmirin e çmendin fare

E bëjnë këngëtar, e bëjnë kompozitor.

Në jetë ka dhembje koke nga shtërngatat

Tek mjalti i mjaltit gjejmë shërim,

Ty mirësia të shpërblehet me dhurata

Të ta falë zoti ëmbëlsirën, miku im!

Vlorë, Albania; e mërkurë, 08.10.2023