GJURMEVE TE BIZANTIT
Ndonse , veçse një udhëtim i shkurtër , disa ditor , si një leksion I heshtur më ishte për syrin , për mëndjen edhe më i vlerë . . .
Renda e lirë , trevave të vjetra të njerzimit , dunave me rërë , si dallëndyshja . Përshëndeta Keopsin në piramida , u takova me Princeshën Zinobia . Ne Romën e vjetër , me monedhën e papritur të fatit u ndodha , hedhur ujrave të shatrivanit , Egjyptit te pagëzuar me ermin e nipit të Noes , dhe kopështeve babilonike ujitur prej Eufratit . Pashe Kartagjenen Bizantine !!! Syrin e strategjisë ,dhe Mbretëreshën e limaneve .
Une jam skllave kureshtare e bukurise se Orientit . Jam ngutja për të mësuar diçka më shumë , këmbezbathura , me shije arabeskash në buzë , Kjo . . . jam unë !
Ja dhe çezmat , si gojëza të hapura prej sermi , qyteteve të lashtë , në të hyrë . Vizione të çuditshëm me Uliksin , Legjendës së kthimit në Itakë . Prush gurësh . . . mureve të trashë ,thua se akoma kishin flakë . Misteri i yjeve , , si misteri i therorëve , me ka përhumbur kjo Madhështi e Tokës së Bizantit , me palmat gjigande rërës për ujë etur , që me diellin dashuruar janë , dhe Lejlën e bukur .
Gërryej me thua , një gur të skalitur , Zogj të stërmëdhenj pikturuar mureve u përmendën , , . nisin e psallin të gjithë bashkë njëzëri Biblën .
Orienti , aksidentoi qytetërimin e brigjeve , kur Roma mbante skllave , Kartagjenën . Kur erbarozat , mureve të Babilonisë , shpërndanin erës xhelozinë dhe hakmarrjen . Rërë e përvëluar , rërë . . . Pllenimit të dëshirave pushtuese , vdiste një fis I tërë . Ujrat e Jordanit , davariteshin madherishëm perëndimeve , me besimin për Perendinë . Bokamviliet e adhuruara , huazonin ngjyrë , dhe aromë profetësh , nga jaseminë . . . Ëndërronin . . . katarakte lirie , zbrisnin poshtë ,deri poshtë . . . në liqene përrallore dashurie . Por une , i përkas kohës se Aifelit dhe gradacielave . Luvrit dhe teknologjise së “ fjalëve ” ,të thëna pakbesueshëm , për shkak të lakmisë së njerzve te vetequajtur INTELEKTUALE , PA KURREFARE HUMANIZMI , dhe te papergjegjshem . . .
Përplaset syri im ketu ne Sahare , e vritet prej gjithfarë plaçkash ne ajer , në dyluftim me vorbullat e erës . Fiksohen hieroglife dunave pa fund , dinastisë së gjithëpushtetshme të rërës . Nuk flas . . . fiksoj ikonat . Ndjek frymëmarrjen e lashtë të Bizantit , dhe i bindem vetem Mbretit të tij . Kam busull historinë , faqesh të zverdhura shkruar , trupnajave të kohës , me argjil .
Unë jam Universi i tronditur , në mrekullinë e emocionit . Dashuroj syrin e Klarës (se Aliendes ), dhe dritat e Dizhonit . . . . por ndërsa sodis historine , zhdukem . . . Gjithcka e bukur me thith ! Skam kufij ! Une I fshij . Sepse përpiqem të shpirtëroj në botë letrash . Shpik . . . në modesti , personazhet e mi . Shkruaj ! Vdes ! Ringjallem ! E kurre s´do ta mësoj në se arrij . . .
Unë përkoj me Teutën , dhe Ilirët e mi . . .
( Shkruar ne avion , udhetuar Gerousalem- Athens , 2014).
Bizanti Antik është ndryshe nga Bizanti Mesjetar.