Në gjuhësi, nuk ka një koncept të "fjalës më të vjetër". Teknikat e rindërtimit krahasues japin një mjet të vlefshëm kur përdoren siç duhet, por ato në thelb janë jo historike.
Të dhënat nga të cilat bëhen rindërtimet janë të paplota për shkak të entropisë. Pra, gjuha transmetohet në mënyrë të papërsosur nga një brez në tjetrin, me informacion të humbur në disa nivele. Për shkak të entropisë, gjuhëtarët nuk mund të rindërtojnë asgjë përtej një pike që caktohet arbitrarisht si një datë afërsisht 10,000 vjet më parë. Kjo është arsyeja pse ata nuk mund të rindërtojnë më shumë se një pjesë të vogël të gjuhës stërgjyshore, e cila besohet se është të paktën 12,000 vjet e vjetër.
Së fundi, gjuha është regjistruar në mënyrë të rikuperueshme vetëm për rreth 5,500 vjet, dhe më pas vetëm një pjesë e vogël e gjuhëve të sotme shkon deri në atë hark kohor. Supozohet se gjuha indo-evropiane është folur disi më herët, ndoshta 6,000 ose 7,000 vjet më parë, por pasi nuk është regjistruar kjo nuk merret për bazë.
Ka të ngjarë që gjuha është karakteristikë përcaktuese e Homo sapiens-it, domethënë që njerëzit anatomikisht modernë kanë pasur gjithmonë gjuhë, që do të thotë se zhvillimi i vazhdueshëm i asaj që u bë indo-evropiane arrin 300,000 vjet e më shumë. E gjithë kjo i bën gjuhëtarë të refuzojnë konceptin e “gjuhës më të vjetër”.
Comments