KËSHILLË
Nga Fatmir Terziu
Kurë mos e paragjyko një drejtues makine në timon
aq më shumë kur ai hesht,
flet me vehten, ofshan e kritikon
gropat kur ndesh,
në asfaltin e bërë përshesh,
pra, kurë mos i fol,
e kupton vetëm kur ti nget në rrugën e tmerrit
çfarë do të thotë:
„Mos i fol shoferit!“
E njëjta gjë kush e di,
ndodh me poetin kur shkruan poezi.
NËNË
Nga Fatmir Terziu
A i perceptoni gjuhët e zemrës?
Ato tingëllimat e prushta kur ninullat gatuhen me zjarr
ai dialog parfum i pazëvendësueshëm që nuk i vdes aroma,
jetët që mbarten në Klasin e Parë,
në çdo cep që ka Bota,
të gjitha ditët lëvizje të gjalla nëpër damarë,
udhë ku çel dhe banon jeta
dhe gjithkush shfaqet me një zgjim të mbarë
aty ku nisi dashuria, aty ku lindi e vërteta.
Dhe kështu hyri në Gjëndjen Civile
emri i ri u shkruajt e më pas u bekua
dhe drita e bardhë e asaj dite
e kualifikoi Nënë, jo vetëm një Grua!
Dhe unë me ato kujtime përzgjodha vargjet
me to nuk bëra thjesht një poezi
rrezet e diellit u bënë si harqet
e dielli një kupë me verë e me raki
dhe pastaj,
si gjithnjë për Nënën mall,
deri sa të zgjohem pi,
edhe në ëndrra vendos zemrën në recetën e saj
më bën të shoh atë që dua të di,
e zgjohem pasi nuk bën më të qaj.
Aty ndalem. I mirëkuptoj gjuhët e zemrës
ato tingëllimat e prushta kur ninullat gatuhen me zjarr
atë jargavan të përjetshëm që i bekohet aroma,
dashurisë që mbartet në Klasin e Parë,
në çdo cep që ka Bota.
BABAI PRET GJERBAT E SHIUT
Nga Fatmir Terziu
Shtamba e vjetër e babait bujar
pi tani në mes të qiellit.
Etja,
virtyti,
memorja,
e ngatërruar në rrjeshta
ka mbetur e heshtur në varreza.
Dikur këto ishin Mbretëria ku luanin fëmijët
Dielli u bënte kurora kapur dorë për dore
bashkë me ëndrrën e virgjër
Mbretëria e fëmijëve u bë qiellore.
Një lule e gjallë në kodër lulëzon
që nga ajo verë,
gjithçka pëtej arsyes reflekton,
vetë jetën që ka ndryshuar
vjen,
ikën,
e anasjelltas,
ne nuk jemi lavdëruar, as nuk jemi qortuar
babai iku.
Zëri i babait tim të ndjerë jehon i qetë në tjegulla,
pret gjerbat e shiut
dhe na bekon.
Nga hëna e re në hënën e plotë
shpirti i babait tim të ndjerë udhëton…
NGJYER BARDHËSISHT PËR DIKU TJETËR…
Nga Fatmir Terziu
Ka kohë që vërsnikët po kursejnë për bojën,
zgjohen nga ëndrrat dhe nxitojnë plotë teka,
habiten kur i shikojnë flokët thelpija,
në një lëndinë ku lulet thurrin gërsheta:
krejt në një lojë tjetër, fëmijëria, e rinia
luajnë kukafshehta.
Përhumben. Kur vjen koha tek dashuria
janë si gjethet që i ledhaton vjeshta,
në rrënien e lirë, të dehur nga vetmia.
E prekshme, ndoshta dhe magji mund të quhet
por ja kjo magji qenka sikurse boja,
ëndërrohet edhe kur s'duhet,
në gjurmën e çdo ndjenje kur fillon si loja
vegimeve kur një lojë tjetër luhet.
Ka kohë që vërsnikët e mi kanë bojën si magji
ëndrrave në mendje e në zemër
dhe kur zgjohen u mbesin yjet në sy
ngjyer bardhësisht për diku tjetër…
KALOVE URËN
Nga Fatmir Terziu
Trarët, si fjalët, nuk e shembin urën në një libër
proverbi bredh gojë më gojë vetëm prej njeriut,
kalove urën, e pranvera nuk u bë dimër,
nuk u struk as vetë lumi në vrimë të miut.
Trarët dhe fjalët gozhdohen njësoj për një urë
kur bëhet fjalë për kafshë e për njerëz
një kalimtar nuk duhet ta harroj urën kurë
edhe kur ndodh të shaj për të hera-herës.
Ndoshta kur të pyetet një kal, mespërmes urës,
çfarë do të thotë kur kalëruesi që shaloi e shan,
unë nuk ia vë veshin, do të thotë, shumë turmës,
mbaj në kurriz vetëm atë që më mban…
… ndaj nuk lodhem dikujt t'ia di hallin
kur kalon urën të thotë: „Ta dhjevsha kalin!“
ASNJË SHKRONJË NUK DUHET FSHIRË
Nga Fatmir Terziu
Ndonjë shkronjë thotë se bën kryeradhën,
në këtë botë grabitëse të internetit,
e thënë fare shkurt,
të gjithë shkronjat janë pjesë e alfabetit,
një ligjësi në grup.
Kur një shkronjë ndahet nga tufa,
Gjuha është një plagë në trup.
Sikur ndodh me një „ë“ pa dy pikë të buta
dhe një „ç“ pa grep që të lodh trutë.
Dhe kjo nuk është vetëm në shqip!
Po fjala shqipe më trisht:
fshirja e çdo shkronje ka një kuptim të dytë,
po vret Gjuhën Shqipe në shpirt!
Prandaj mos shkruani në internet pa „ë“ e pa „ç“
ne paguajmë taksë për të.
תגובות