Fatmir Terziu: ÇFARË MREKULLIE?

ÇFARË MREKULLIE?

Nga Fatmir Terziu

E pastaj fryu Bosfori,

sikur të dilte nga qitape të shqyera

mjaftoi një sykrehje retinë më retinë

për të ndjerë

se kush fshihet pas një stuhie,

pas atij vallëzimi në terr.

Thjesht erdhi era.

Dhe më mjaftoi vetëm një çast

të thërrisja me mall,

retë për një çaj.

E ngrita filxhanin

dhe,

sikurse ndodh në një situatë me erë,

ndjeva fustanin,

të luaj vals me sytë e mi

të ngrirë

në sytë e tu si para një nimfe.

Çfarë mrekullie?

Të pish çaj me retë e zbutura

brenda një stuhie

ku sytë shohin vetëm flutura

të ngrira

që zgjohen vetëm në shenjë mirësie

kur dalin nga ëndrrat e bukura.

Kaq

mbetet në sy,

kaq është një vals vetmie,

vallëzoj edhe kur s'jam me ty,

somnabol,

pi çaj,

si një turist i përhumbur në Stamboll,

Çfarë mrekullie… pastaj…?