top of page

Elvira Zeneli: DALLGA E ÇMENDUR



Të kërkonin, e askush nuk të mori

Mendonin, vallë cili eshtë dashnori,

Foto e video shikonin në rërën ulur buzë detit

E mbanin mend se ishte zonja shtrigë muza e poetit...

Dallga ziliqare i afrohej shpesh

Hiret e saj i lagte si me inat

Nganjëherë çmendej dallga

E ngrinte lart e përflakte

Mbi gjoks i binte kjo është muza thonin ato dallgë,

Frymëzim piktori, poete e dalldisur i thoshte një algë.

Fëshfërima, dashnore e imja i foli deti me valë

Po, po dashnori yt jam unë iu përgjigj ai me mall,

Dallgët më të nxehta rreth teje t'i afroj

Edhe inspirimin për cdo romancë ketu e gjen moj.

Pa merre një gotë verë flokëlagura poete,

Të gjithë e kërkonin askush nuk e mori për vete,

Dashnori i vetëm i saj është vetë deti.

Në valët e tij u mishërua kjo zemër femre adoleshente.

7 views0 comments

Comments


Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif
bottom of page