top of page

DUKE PRITUR OFELINË


Nuri Plaku

MËKATI YT

Më shpoi gjëmbi i zi i trëndafilit tënd.

Nga dhimbja

U zbardh

Hija ime mbi dhe.

VIJA E ASHTIT

Mua më përshkon vija e ashtit mespërmes

Siç përshkon kokrrën e grurit

A kokrrën e kafesë.


Vetëm lotin kam të plotë

Pa vijë në mes.

DUKE PRITUR OFELINË

Vallëzojnë trishtueshëm degët e varura të shelgjeve

Mbi ujrat e liqenit të vashave

Teksa drurët këndojnë ritet e luleve

Lulet këndojnë ritet e frutave.

Unë e di se ujrat e njelmëta të liqenit

Janë kripur nga lotët e Ofelive të botës

Që vajtojnë fatin e Hamletëve të panjohur.

Po ku është Ofelia ime.

Të derdhi për mua një pikëz loti?

Prita e prita e mbolla një pyll me shelgje

Të vajtojnë me zërin e asaj

Që nuk më erdhi kurrë.

Tashmë rri në breg e vështroj

Vallëzimin e trishtueshëm të shelgjeve

Mbi ujrat e liqenit të vashave.

Teksa në pyllin e tyre

Vijnë murgjërit e marin trungje

Të gdhendin kryqet e kishave.

KUR IKEN TI

Kur ikën ti e më nuk vjen

Unë ndihem i penduar

I shtrir në shtratin e pafat

Dergjem i vetmuar.

Kur nata ikën arratiset

Në shpella plot mister

Unë ende jam duke menduar

Në shtratin e bërë ferr.

Kur dielli del në horizont

Unë ndihem si i mpirë

Kur jeta zë e gjallëron

Unë ende nuk jam gdhirë.

15 views0 comments

留言


Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif
bottom of page