Dr
Bardhyl Maliqi
DUKE KËRKUAR VLERAT[1]
Duke kërkuar vlerat unë rend nëpër natë,
rrugëve të kërkimit të takoj dhe ty Nexhat
në Gjilan, Prishtinë, Preshevë e Kamenicë,
nëpër librat e tu nxitoj të vë një pikë.
Ndrythja e pikës K në Unazat qiellore,
Ligjërojnë përjetimet e Dhimbjes në kujtesë,
Bekimi i shekujve shkon dhe në Bukuresht,
ndërsa këtu tek ne Pikojnë heshtjet,
por fjala e ruan kujtimin dhe Etjen e pa shuar,
se emrat dhe vlerat gjithmonë rrinë zgjuar.
Bisedë me hijet njerëzit bëjnë shpesh,
se mendimet s’ fluturojnë si zogjtë në kafaz,
ndaj shtegëtimet dhe vlerat si miqtë i thërras.
E di se Shfletimet dhe lundrimat letrare
kanë po aq rëndësi sa edhe ato detare,
se dialektika e dashurisë do parë me kujdes,
se Tempulli i fjalës prej pakujdesjes vdes,
por fjalët ngrenë ura jo me një, po me disa shtete,
poet, E para është fjala, thotë Eva si profete!
Si t’ia kthej Atdheut buzëqeshjen, anatemë, kod gjithësie
kërkoj hijen tënde nëpër natë, me ndihml teknologjie,
si në pasqyrë pavdekësia letër atdheut i shkruaj nëpër natë.
Liria në gjumë s’është nyje shkel e shko se froni bie
si humbjet në Vaterlo, por akuarele s’i pandehja jo në ty,
në brendi të vetes, koha ime e arnuar kumbon Çamëri!,
s’kam përtëritje verbuese, lodhja e shekujve s’më lë,
por simfonitë e humbura roja ëngjëllore nuk i lë;
lëkundjet e erës le të këndojnë elegji,
dhe dera prej druri për ju hapet gjithnji.
Oh, kthimi në vargun tim nuk është lule rebele,
as hulli e vergëzuar në kohë pritjesh gabele.
Hijet na kafshojnë ndaj udhëtojmë me etjen,
pritja peligranazh mashtrimi rri nëpër netë,
e dimë se drita e lirisë s’është lidhur me soditje,
as kënga e mbetur e atyre kohrave në qytetin tim,
në fushbetejat tona nuk shteron ky pikëllim.
Rrotullohet libri nëpër ëndrrën time, andej Drinit
kur vonon liria pafajsia mëkaton e nderi bëhet thërrime
Amulli vrojtimesh, rikthim në Trojën time.
vjeshta këput mallin dhe lumi ndan dy brigje,
Paradokset e stinës së tretë, kohë me fytyrë cenzori,
katarzë, pema e kujtesës nëpër grindje motesh,
kur emblema mungon nuk mbyllet arkivoli.
Mbi qepallat e atdheut mbi 100 vjet vonesë,
plisat e maleve ndjejnë trokitje dhimbjesh resë,
hallka kujtimesh vërtiten nëpër lartësi,
o gur i latuar, portret i lumit, sot u bëre ti,
ismat Jashari, Kumanova, roja e fjalës që pikon liri!
udhëtojmë me vjeshtrat dhe përcjellim porosi,
testiment i patretur, Presheva ime ti!
Në gërshetin e kësaj vjeshte si erë e purpurt eja
diçka mbeti peng, se ajo natë solli zjarrin si reja,
që sjell shiun që pikon nëpër fletë dhe afshin e ditës
së uruar në kaltërsi të pa thëna ngre përpjetë
dhe në kapërcime largësish kundruall agut shket,
pagëzim kaltërsish në këngën e marsit ndihet nëpër flatë.
Në portalin e ditës e ëmbël ishe veç ti,
sytë e harlisur në pritje hije që vraojnë në largësi,
fija e flokut tënd s’është si hija që vrapon
në qiellin pa mbarim si dita që mungon.
Ajo është pranverë dëshirash, kumt për dashuri,
ndaj kërkoj hijen tënde nëpër largësi.
[1] Kushtuar poetit Neshat Rexha për librin fitues me poezi
Comments