Boris Johnson ka pranuar të japë dorëheqjen, raporton BBC, ndërsa ka kërkuar të qëndrojë në postin e kryeministrit, deri në zgjedhjen e një udhëheqësi tē ri konservator. Sidoqoftë Kryeministri britanik do të shpallë publikisht dorëheqjen e tij gjatë ditës së sotme. Një garë lidershipi konservator do të zhvillohet këtë verë dhe një kryeministër i ri do të zgjidhet në tetor, në Konferencën e Partisë Konservative, por le të ndalemi pak tek realiteti.
Kjo na fton të kujtojmë se jo për herë të parë, Westminster ka marrë një cilësi pothuajse surreale, shkruhet në mediat britanike. Paraqitjet e z. Boris Johnson në PMQs dhe më pas në Komitetin e Ndërlidhjes ishin herë pas here sikur të shihnin një univers paralel. Johnson iu përgjigj pyetjeve në lidhje me prokurimin e tankeve dhe konferencave mbi lirinë fetare sikur të mos ishte një kryeministër i vdekur që ecën. Ai hodhi poshtë grindjet për udhëheqjen e tij sikur largimi i kancelarit dhe sekretarit të tij të shëndetësisë mbrëmë nuk do të thoshte asgjë. Ndërkohë, letrat e dorëheqjes vazhduan të qarkullonin. Raportimet shkuan më tej kur u tha publikisht se edhe Nadhim Zahawi, njeriu i emëruar dy netë më parë për të zëvendësuar Rishi Sunak si kancelar, është pjesë e delegacionit të ministrave të kabinetit që tani i kërkojnë Johnson të largohet. Të gjitha këto ishin qershia në këtë tortë shumë të çuditshme. .
Ndërsa Johnson luftoi, pavarësisht se kishte humbur durimin e publikut, mbështetësve të tij dhe një pjese të mirë të kabinetit të tij, ai luajti deri në karikaturën më të keqe të vetes. Ai tashmë është mbreti botëror i dëshpëruar, i kapur dëshpërimisht pas pushtetit për hir të tij, pa asnjë vizion politik për të folur dhe pa ambicie përtej mbijetesës së tij politike. Kjo nuk është vetëm jashtëzakonisht e turpshme, por është edhe anasjellta e plotë e energjisë populiste që e bëri atë kryeministër në 2019-ën, duke kërkuar që të bëhet Brexit dhe që politika t'u kthehet njerëzve të zakonshëm në vend që të mbetet e dominuar nga cirku Westminster. Në fund, kësaj të ashtuquajture qeveri popullore i erdhi fundi nëpërmjet nënës së të gjitha telenovelave SW1, të shkruara nga idiotësia dhe mungesa e parimit të Johnson, shkruajnë mediat. Ky populist i rremë më në fund, me siguri të plotë thuhet se është zhbllokuar, pra do të thotë dorëheqje.
Dorëheqja e Boris Johnson do të thotë se gara për udhëheqje konservatore tashmë ka filluar zyrtarisht. Deputeti konservator Tobias Ellwood ka reaguar ndaj lajmit të fundit të dorëheqjes së planifikuar të Boris Johnson. Ai thotë se është i kënaqur që e kuptoi dëmin që po i bënte jo vetëm partisë, por edhe raportit të Britanisë me ndërkombëtarët. Dorëheqja e Johnson është pasur edhe nga dorëheqja e nënkryetares së Partisë Konservatore. Në letrën e saj të dorëheqjes, deputetja konservatore për Sleaford & North Hykeham tha se ajo nuk e kishte marrë vendimin “lehtë” dhe ishte një “privilegj” të shërbente në pozicionin e saj.
Sa i përket dorëheqjes së Johnson, The Telegraph raporton se burime kanë konfirmuar se vendimi për dorëheqjen është marrë që në orën 08:30. Deputeti konservator Robert Buckland thotë se ishte qendrimi i kolegëve të tij ai që e ka detyruar kryeministrin të japë dorëheqjen sot, duke shtuar se “ai është përkulur ndaj të pashmangshmes”. Por ai thotë se tani shpreson se Partia Konservatore mund t’i “rikthehet vlerave” të tilla si “liria sipas ligjit”.
Kujtojmë se pas një numri rekord të dorëheqjeve në 24 orë, presioni ndaj Boris Johnson u rrit edhe më shumë këtë mëngjes:
-Sekretari i Irlandës së Veriut Brandon Lewis u bë ministri i parë i kabinetit të mëngjesit që dha dorëheqjen, duke thënë se gjërat kishin “kaluar pikën pa kthim”.
-Ai u pasua me shpejtësi nga një sërë ministrash të tjerë të cilët zgjodhën të largohen
-Kancelari Nadhim Zahawi , i cili ka vetëm dy ditë që është në post, i bëri thirrje publikisht kryeministrit që “të shkojë tani”.
-Menjëherë më pas, sekretarja e sapoemëruar e Arsimit, Michelle Donelan dha dorëheqjen, duke thënë se i ishte lutur kryeministrit të jepte dorëheqjen.
-Më pak se gjysmë ore më vonë, u publikua lajmi se Johnson kishte pranuar të largohej. Më në fund shpërthimi i mediave britanike pas kësaj revolte të madhe e të paparë me dorëheqje të madhe numerike, mbetet tek thelbi i cituar se një mbret botëror i çuditshëm nuk mund të kacavirret më.
ความคิดเห็น