Do bëjë këte...

Sa hyri Zonja Meri, e panë me një lule në gërshetin e majtë,

E thanë “ zonja vetë!”

Pastaj u ul tek këndi diplomatik i kadifenjtë, aty tek qoshku i delegacioneve

Ballëpërballë atyre me nofken e bëmirësve finok të OJQ të famshme,

Atyre nga shtetet zëngjin, që s’ua di kush gjurmën.

Pyesin me rrudhje supash: Kush janë?

Duke vënë në lëvizje rrudhat e fytyres shtyeshem, e pohon me pa një lidhje

,,Po,po” fjalën e perkëthyeses sharmante Donika.

Ndonjë marrëzie eksperti të quajtur projekt bëmires,

Bamirës! E përse…!? Se shihet e mira e s' duket interesi.

Dhe del një përgjigje e tërmekur:

Ai projekti i sajuar nga motive interesash madhor të oligarkve botëror.

Më pas Zonja Meri, tek i kërkon lejen e fjales me ëmbëlsi,

me gishtin thuakuq, i thrret si një patë:

,,Zotëri Xhon, u flas si cicero i këtij shteti të rinjë, ashtu, si patriot që jam

O zotëri Xhon-nuk mund të mos e pikas-ju jeni sall mirësi!

Të ju ruaj me frymen e vetë e Shënjta Mari! Për harenë që ua sollët kalamajve të vuajtur!

Dhe ua them çeltë, selamet e uratat e prindërve fukarenjë”

Dhe Xhon i rryer me leksik lavdërues zonjash zotëruar në universitet profan

Qeshë paksa me qesendi e bënë gjeste i kënaqur,

i zgjatë doren me respekt bashkëautores së marrëzisë e kapardisët:

,, E dini e nderuar znj. Meri, OJQ jonë buron nga humanizem i krishterë! Është parim!

Është një fondacion që zhvatë miliardat për lumturinë e kalamajve të gjorë!

Ashtu! Pa një interes! Kot, fare kot!”

,,Vërtetë humane ser Xhon. E dhanë këte si top lajm shtëpitë televizive. Shtetëror në veçanti!!

Kam dëgjuar tek mediat kapitullin e kushtetutes së shtetit dhe të programit tuaj.

Fascinante Ser Xhon!Tek skaji njerëzor!”

Dhe e mendoj unë tek dëgjoj fjalorin glorifikant:

Shihni syhapur: Zonja e mendon! Ajo kaluron mendjes si në një kali garash dhe-mendon!

Më tej me vetëbesimin e një të graduari thirrjesh akadmike, vazhdon:

Më kot obstruksionistët i bëjnë varrin neoliberalizmit! Nuk ka për të vdekur! Kurrë!

Është shpirti i ekonomisë dhe i mirëqenies botërore! Dhe z. Xhon,siç e thash, është human”

E zotëri Xhon, ngrinë vetullen i habitur. Se ç’i hyri betejes me dyfek çorr!

,,E kini me gjithë mend këte zonja Meri? Kini lexuar mendimet për të kundërten? Pa numër ka!”

Zonjes Meri i vie pshtyma si gurralec. Nuk e përpinë dot! Në çast zgurdulloat syt!

Zotëri Xhon, vendos të vazhdoj. S’i mbet tjetër.

E dini zonja Meri…ca teorik e mallkuan! Tashmë bënë gadi qivurin për te. Bëri moshë! Thonë: nuk ia çon tutje!

Nuk është kapitalisti ai që ishte. As punonjësi. Prona private josejo! Shtiglic Zonjë! Duhet cilësim i ri!”

,, Jo,jo! Janë dhënë në gjuhë që se kuptoj. Po, logjika ser Xhon, logjika! L’esse faire-i”

Xhoni hedhë kokën anash e qeshët paksa me keqardhje dhe ia thot: kuptoj! Po dhe ajo ndërroj!

Gjuha angleze dhe ju ekonomiste masters por në jë gjuhë tjetër… E pra, kini universitete të kohes!

Por, ekonomi botërore, e nderuar zonja Meri, në ca shtete, ashtu, antineoliberaliste!

Centriste, por të forta! Kina…Ah Kina!.Hong-Kong! Befasi teorike.

Demant i konceptit dyqindvjeçarë. Po tundet Smith në varrin!”

Zonja Meri është pisk. Si gishtin që zë dera në të mbyllur!

Rrudhat i mbushen djerrsë si prrocka në miniaturë.

Ee, Zonja Meri. Koha! E ka zënë ngërqë.

Zonja Meri djerrsinë akoma, i hipen temperatura.

,, Ser Xhon! Këtu bënë zagushi! Një ajër që s’e gëlltit emfizmi im! Ngulfatem”

Ser Xhon ka kulturë përendimore, është gjëntellmen i rryer, i del në krah zonjes.

,,Oo, zonja Meri, e kuptoj unë hallin Tuaj! Ka në personin Tuaj shumë rropulli. Ngarkesa…!

U duhet një pajtim i brëndëshem. Një meditim në qetësi.

E kuptoj gjerësinë mbërthyese Tuajen, ambicien…imediaten e realitetit…

Por…çasti i përbotëshem do një bazament të begatë teorik”.

Tek i kap doren për t’i ndihmuar, vazhdon me pardon:

,,Jeni e brishtë, mos iu rrekni rropatjeve teorike,

trilleve të oligarkëve e servilve të tyre. Janë të thella fare”

Z.Xhon e sheh më gjatë.

Zonja Meri edhe më djerrësinë nga mynxyra! I është shprishur dukja, frizura

I është shpushpuritur gërsheta dhe i ka rënë përtokë trëndafil i kuq! Sheh anash si një buf!

Më pas i iken shikimi sa këtej-andej

Z. Xhon në shqetsim në provë për ndihmë.

Thërret kamarierin. i kërkon me mimikë një gotë ujë.

Ai nga respekti vepron shpejtë. ,,Keq duket” ia thot.

Zonja Meri që më parë ka një ankth nga provokim i qarqeve testuese,

dukuri e neoliberalizmit i ardhi shtesë.

Nxjerrë vetimthi Xanaks i gëlltit dy kapsulla. Dhe një dollofix kinez.

Një i ngecë në fyt e kollitet.

Zotëri Xhon, i padijtur, e zu me koprreshë në dorë. E nuk e pat me të keq.

Pastaj zonja Meri pinë sërish ujë.

Ka ngushtim fyti. Nuk i shkon kapsulla. Pastaj pinë ujë shtesë dhe i shkon.

Z. Xhon gëzohet por qorton veten për nxitimin jogjentëllmen ndaj znj. Meri

.,, Kjo e gjorë e unë s'kisha ndjesi!”

E thot me vete me keqardhje: dhe parimet kanë limitet e shtjellimit. Këtu koha vonon paksa…!

E Zonja s'ia del me hap!“

Meri ardhi tek vetja. Buzqeshë. Është e kënaqur.

Sheh z. Xhon dhe me të dy duart i shtrëngon doren e djathtë të tij.

,,Z. Xhon, më shëptuat! Sikur dhe këte vend që ngujoj në tmerrin e një kohe! Një flm.sa një kala!”

Tani znj. Meri si një larask fluturon në sfondin qiellor pa fund.

I iku më në mënyrën finoke betejes në të cilën rendi qorr. Pa u lënduar rëndë.

Në vete ndëshkoj vajtjen në gjerësi të palejuara dhe tha:

,,Meri, dëshiri i nënes. Mos dil tej mahalles se ka terrtabiqa andej!”

Përkujtoj mastersin si një gjëkoti. ,,Këtu, gjërave i japin kuptim që nuk e kanë. Këtu…kështu…!”

Pastaj pretendimin për graden ,,dr.” dhe tezen e doktorates sugjeruar nga mentori.

Mentor Biznesmeni. Fytyrkuqi! Ky është mbiemëri i tij.

E ngatrruar kjo puna e grades ,,mr.” e ,,dr.” E ke-s’e ke. S’e ke-e ke!

Të diskriminuar nga Përendimi ku e ke e ke, e ku s’e ke s’e ke!.

Ata gllabëruesit finok të paepur për demokraci e globalizem.

Sikur e tha një antiglobaliste rebele, ajo Naomi Klajn: ,,Ne zhvatim ngatrresa, ata të holla”

Rrënuesit me projekte shkencore të normes morale. Kështu e thonë ata dokraxhinjtë djerrakohes.

Bash kështu!