top of page

Dielli fshihet në syrin tënd


Poezi nga Drita Lushi


Dielli fshihet në syrin tënd

Këtë mbrëmje,

Teksa dëgjoj zhurmën ndjellëse të lumit,

që rrjedh në të njëjtin shtrat prej

dhjetra vitesh;

muzgu i përskuqur,

shtrin ca krahë të bukur,

duke shtyre ditën

dhe afruar natën…

Por,askush se di që Dielli i trazuar

bën sikur perëndon,

Po strehoet pikërisht

në syrin tënd.

Në mëngjes, ti pulit

qepallat,

dhe diellin

lëshon në qiell

Pasi më ke dritësuar ëndrrat!

Veç unë e njoh ngjyrën

Ku fshihet dielli në muzg…

Edhe nëse do të thoja

që era dhe gjethet,

dhe e kaltra e mëngjesit

dhe grija e maleve

dhe kurora e qiellit

më kujtojnë

blerimin e syve të tu,

askush sdo ta dijë folenë e tij..

Veç unë…!

PA ADRESË

Qëkur të kam njohur,

kam nisur,

që adresat e mia

ti ndryshoj,

për lojë.

Shpesh,

e bëj kinse të të ngaterroj ty,

e(zh)dukem.

Pastaj …

Pastaj zbutem,

e të shfaqem(pak fajtore) ndër sy

Ndonjëherë,

adresat më humbin,

vërtet,

krejt!

Dhe eci kuturu,

pa ditur ku.

E prapë,

s’humb

E prapë,

mbërrij

E,(jo vetem)hapat

më sjellin tek ti.

@ Drita Lushi

35 views0 comments

Shkrimet e fundit

fjalaelireloadinggif.gif
bottom of page