
DHIMBJA E NËNËS
Nga Fatmir Terziu
U mblodh loti i verbër,
shkuli me forcë
një mal të bardhë borë.
E zogjtë u shpërngulën mendjelodhur
nga litarët e dhimbjes
për të dhënë alarmin.
Toka pëshpëriti thellë
shprushi të gjitha lutjet
e i mbështolli në zemër.
Kaq. Ra nata në sy
e syri u lag si një glob.
KAFÉ
Nga Fatmir Terziu
Thirrja e të moshuarve
kërruset në shtegun antik.
Udhërrëfyesi i ardhmërisë,
gumëzhin brenda saj.
Është fillimi i shërimit
për të gjithë ne dhe Tokën tonë.
Me veshët në Tokë,
dëgjon sekretet në parajsë.
Zëri i izoluar me shkas
kapërcen mbi çdo gardh.
Dita kacaviret me fjalë
e fjala dehet me plazmë.
Londër, 2 maj 2020
Comments