DHASHTË ZOTI SHQIPTAR NUK DO VDES NË SHTRAT

DHASHTË ZOTI SHQIPTAR

NUK DO VDES NË SHTRAT

NGA KALOSH ÇELIKU

Dhashtë, Zoti Shqiptar: nuk do vdes në shtrat

Shkaku, nuk vdiq Stërgjyshi. Gjyshi. Babai.

Që, shpesh thoshte: Shokët, vdiqën maleve.

Kohë, nuk patëm t’i shtimë as në varre

Po, i mbuluam me dushk. Borë të madhe.

Pasardhësi tyre: Kalosh Çeliku. Rebel

Edhe, Ai nuk kërkon të vdes në shtrat:

Po, në një Tavernë. Rrugë. Nën Rrap! Mal.

Përballë, Dy Ibrikëve plotë me raki rrushi:

Prehërin e Mikes Di, me Dy shtambaverë!

Tek “Parku i Grave“, në Shkup. Dëllinja

Përballë, Kuvendit Maqedonisë Veiut:

Bregliqe. Det. Oqean. Male. Poet shqiptar.

Nuk u besoj hoxhallarve. Politikanëve

Nateditë, këmbekrye në legen. Xhami.

Që, i luten ”Allahut” të na ”shpëtojë”:

Nga ”armiku i padukshëm” Covidi 19!

Po, Omar Khajamit. Imamit, që asaj kohe:

Me teleskop: E studionte Qiellin. Yjet.

Dhe, me porosinë poetike te Rubairat:

”Dhe, kur të shkosh, moj Dor-e-këmb argjënde

Për të gostitur miqtë n’ato vënde,

Ku pinim bashkë, e t’arrish ku rri,

Mos psherëti! - po zbas-më Kupën tënde”…

Vërtetë, do të ishte Ringjallje madhështore:

Nuk i dua miqtë partiak. Dhe, rrufjanët.

I dua Gratë besnike! Armiqtë e Pazarit Grave

Hakun, përsëgjali: Sot, të ma japin në shtrat…

Magarkat e partive politike

Magarkat, kur isha me Gruan besnike

Përditë, vinin. Trokisnin te Shtëpia:

Herë pas here. Ditën. Edhe Natën.

Derën e kishin hapur, krah më krah.

Përmes telefonit. E -mailit. Shpesh:

Pasmesnate, edhe ma prishnin gjumin.

Neteditë, i priste Gruaja ime besnike

Me, raki rrushi. Verën mike. Meze.

Edhe, pse ishte mbesë Hoxhe. Asdreni

E, ato donin çaj rusi. Tollumba turke!

Sot, magarkat politike: I pres përditë

Këmbët e Filipit Maqedonisë Veriut:

Me grushtin lartë si Xhaxhi Enver.

Kutadi, Unë: Ikën. U shpërngulën

Arratisën, «turke» ferexhezeza në Turqi…

Ehu Miku im Poet

(Mikut tim: Gani Xhafolli)

Ehu, Vëllai im Poet! Kryengritës rebel

Prishtina, Sot nuk e ka një të “çmendur“.

Poet. Rrugaç: Gani Xhafolli. Ashik:

Me tridhjetetri dashnore. Cuca azgane

Gjylvetare, që të shitonin me Bukuri.

Rrugëve të Prishtinës, mundi gjenitë

Librave, haptas: E thirri Lirinë. Xhadinë.

Përditë, e kërkoj në rrugë. Nën Rrap

Që, Sot na e vodhën rrugaçët “kuqezi“:

“Komandantët“ e tyre. Dhe, Nëna Parti.

Ehu, miku im Poet. Kryengritës Rebel

Malli më ka marrë për Xhadinë. Rrospinë!

Që, Dje: na e përzuri në rrugë, Nuse Lirinë.

Pleshti Yt, Sot: Ende, hanë me dy lugë*…

1. Varg i Poetit Gani Xhafolli…

(Kriminelët partiak - rrugaçë ende

përurojnë “fitore demokratike“)

Kriminelët - rrugaçët partiak “kuqezi“

I përurojnë “fitoret demokratike “:

E dogjën banesën, “xhipin“, në “Çair“.

Vdekje klinike, inskenuan në Voskopojë

Përçudi: Cuca Boheme, ringjalli në Korçë.

Patjetër, Lufta ende vazhdon me Penë:

Aksiedent komunikacioni në Qafë -Thanë.

Sulme fizike, mesdite në “Çairçankë“:

Para xhamisë “Jahja Pasha”. Protestave

Politike ”Monstra”, veshur me petkë fetar.

Santazhe familjare, në punë. Jetë. Rrugë

E dogjën edhe Shtëpinë e Gruas besnike:

Pasuri, të Babait Emin Çeliku – kaçak?!

Përdhunshëm, e fshinë nga Regjistri Qëndror

Edhe, Shtëpinë Gazetare Botuese “ASDRENI“

Duke e palçkitur me mijëra euro, në bankë

Pasuri e Babait. Trashëgim familjar?!

Hapsirë, gjetën te djali vogël Agoni. I papunë

E helmuan, tinëz natën në pabesi me drogë.

Bir, u përpoqën: edhe Nanën tënde ta bindin

Këthjenë, kundër Meje si Poet?! Dështuan.

Ia ndërroi, edhe vendin e punës në redaksi:

Rrufjani partiak, që kërkon “Shqipëri Etnike“.

Argat politik. Gjithë jetën. Dje, komunist

Me kombësi “maqedonase“ . Sot, “shqiptare“:

Nesër, ku ta di Unë: Ndoshta, edhe rome?!

Nuk ka problem: Im Atë, shpesh thoshte:

Shqiptarët, duhet të kenë më shumë femijë!

Traditë e shqiptarëve, mos mbesin me një djal:

Po. Me disa gra e burra: Një në shtëpi. “Asker“

Tjetrin, kryengritës: në Luftë maleve për Liri.

Dihet, një për bagëti e bujqësi. Fushave. Maleve

Dhe, pse jo: Edhe, një “armik“ shteti për burg.

E vdiqën nga ”kanceri”, edhe Miken besnike

Poashtu, nga ”kanceri”: “armiku padukshëm“.

Vetëm Mua Poetin me Dy hajmali përqafe:

Skënderbeut. Dhe, Dervish Nures Llagut

Nuk më zë asnjë virus. Sëmundje partiake.

Nuk është ky, problem familjar. Po, politik

Përditë, po na mbysin me rrena. Raki. Drogë:

Gjoja, se: Ky, është shpëtimi ynë “patriotik“...

(Ehu, e pres kronikën televizive

Ringjalljen time të dytë si Poet)

E keni pritur me vite: Ringjalljen Time

Në Shkup. Korçë. Dhe, “Qafë - Thanë“.

Kohën e fundit, “Armiku i padukshëm“:

Kaq e kaq të infektuar. Dhjetë viktima.

Mes tyre, dhe një Poet rebel shqiptar:

Kalosh Çeliku, vdiq nga koronavirusi.

Edhe, atë: Me Dy shtamba verë të Mikes

Po, kufomën, ende nuk e kemi në varr?!

Kaq e kaq, u shëruan. Vdiqën, në spital:

“Lani duart me sapun“! Teshjet me bërryl!

Distancë, mbani edhe me Gruan besnike:

Në verandë, hiqni valle me këngë erotike

Aspak, në kronikat televizive: LINDJE?!

Sotekësajdite, nuk me do Zonja Vdekje

Pashterkëkuqja: Nuse, ende pa koçi.

Nuk ka problem. Marrëzisht, e dua Unë:

Duartrokitje, Sot: Grave të mia besnike…