Dentisti
(Kujtimit të mjeshtrit të palodhur Adil Shevroja)
Fatmir Terziu
Unë e kam ende spangon,
dhëmbin poshtë jastëkut të bardhë
laraskën që sillej vërdallë sipër tjegullave
e më duket si një përrallë
por e besoj,
ishin pak fjalë
dhe… një „oooof“ i gjatë, i madh
sikur shkulej një mal
në duart e ustait me darë bishtëgjata.
Dhe, kur dhimbja më shumë se nevoja
shkulej nga mishi e bëhej gur
trokiste në derën e madhe të mjeshtrit Adil Shevroja…
…ende e kam kujtimin e dhimbjes
e kam takuar si dhimbje dhëmballe afër ditës,
në mesnatë,
me zhurmën e gjatë të bulkthit,
vjen me fytyra të gjalla
nga qoshku i ëndrrës gri
dhe sillet si një zbutës i dhimbjes,
aty, në një shtëpi të shekullit të lyer me gëlqere.
rreth zjarrit në vatër,
mbi gurgullimat e zallit,
e mbi troshamën e gurëve që bluajnë miell të mbarë,
lind një bukuri e tmerrshme…
… mbi darë.
Shënim: Adil Shevroja ishte një fisnik i madh, njeri me shumë aftësi, të cilat ia kishte dhënë jeta, trashëgimia e brezave dhe me një talent e dhunti të madhe e të gjithëanshme që i ka falur Zoti, aty në lindjene tij të mbarë në Trebisht Muçinë. E Ai ishte dhe një mjeshtër i Mullirit, i bluarjes së grurit dhe misrit, ishte mjeshtër i ndërtimit, i gdhendjes së gurit dhe drurit, dhe ishte i vetmi e i papërsëritshmi „dentist“ i një kohe tjetër, të vjetër, që i vinte në ndihmë njerëzve të shkulnin dhimbjen nga goja e tyre. Ishte kohë dhimbjesh, dhe kur Njeriu i tillë të vinte në ndohmë e ndjeje atë që e ndjen ende bukruia e dhimbjes si diskurs i një jetë të lidhur me zigzaget e saj. E ai ishte gjithnjë i papërtueshëm. E linte punën e tij dhe të gjendej me njëherë pranë. Nuk bënte dallim. Nuk bënte diferenëcën në moshë, në gjini, në moshë. Ishte aty, dhe gjthnjë si një magjistar i zbutjes së dhimbjes. E ashtu pa mjete, pa shkencë, me të parë dhe me një palë darë… Ishte vërtet mjeshtër!
(Nga libri: „Thellë në ëndrra“)
Comentários