
Rrëfenjë
…Ajo ishte një vajzë që sapo i kishte kaluar të katërmbëdhjetë vjetët e jetës. Ishte në moshën kur puberteti i femrës e përcjell atë në ëndrra dhe aventura nga më fantastiket. Ishte në moshën kur dashuria e sjellë nga librat dhe ndjenja e brendshme që buron nga organizmi në pjekje të ftojnë për aventura…
…Ai ishte një djalë që nuk i kishte mbushur të njëzetepesë vjetët e jetës. E kishte kaluar fazën e adoleshencës dhe kishte bërë goxha hapa në rrugën e pjekurisë.
…Të dy, një ditë, tek fluturonin valëve të internetit gjetën njeri tjetrin. Filluan shkëmbimet e para dhe dalëngadalë u “njohën“ sa fjalët që burojnë nga ndjenjat e çiftëzimit të ktheheshin në vargje poetike e përbetime për dashuri të përjetshme…
Vazhduan kështu me ditë e javë të tëra derisa i shkundën tërë ndjenjat dhe e mbaruan tërë fjalorin ku bënin fole fjalët e dashurisë…
…Një ditë vendosën të takoheshin. Ishin jo vetëm nga një qytet por edhe nga e njëjta lagje…
…U takuan. Ai ishte një djalë i bukur dhe ajo i një vajzë e bukur Të merrnin në qafë kur i shikoje…
…Djali i kërkoi marrëdhënie intime, të shkonin diku e t’i vërtetonin njeri tjetrit ato që kishin thënë e stërthënë në përbetimet e tyre në efir…
…Vajza hezitoi…
…Ai nuk hezitoi. E mori vajzën në krahë dhe, ndërsa ajo përpëlitej e thërriste për ndihmë, e zhveshi, e përdhunoi…
…Këtë lajm, me emër e mbiemër, me adresë të plotë, e përcollën të hënën media e shkruar dhe ajo elektronike greke…
…Djali ishte arrestuar…
…Vajza ishte zhytur në tmerrin e një veprimi që i kishte ardhur nga e panjohura që fshihet pas një njohje në efirin e kohëve moderne.
Unë nuk i jap emrat dhe as adresat e dy personazheve të kësaj ngjarjeje. E kam një arsye që gjithkush e di. E kam edhe një këshillë që të gjithë e dinë:
Kujdes nga njohjet në “dritën e hënës“! Kujdes nga njohjet “në efirin e kohës”!
Abdurahim Ashiku
Comments