Nga Fatmir Terziu
Rrufetë që këputen gysmash nga lartësitë vdiskan në Dhéatin tim! Bubullimat shurdhmemece paskan mbetur shekujve në poret e hojta të baltës sonë...
Ylberet paskan lindur të pikturojnë pas stuhive kostumet e zanave atje tej në sheshin e madh të dasmave.
E kur u flashtkan stuhitë u zbukurokan dashuritë.
Diku mes Tokës dhe Qiellit qëmoti paska ngritur monument Loti.
Se lotin e merrka lumi me vete përcillka tutje rrënkime e derte...
... prandaj kur rrënkojnë, gurët, të Rrëndët ngrihen e bëhen një në korr këngët!
