Ishte fillim tetori, mengjesi filloi paksa freskët në Shkodër.Atë ditë dielli si duket se kishte shume me nge pasi dukej që me mëngjes që dita s’do të ish dhe aq e mirë Retë kishin filluar nga pak të palonin njëra tjetrën e veç s'kishin filluar të bërtasin zhurmat e bubullimave si për të thënë që erdhëm ne.Dita Inës po i dukej e vrazhdë e megjithëse po mundohej ta merrte veten pak me të mirë prapë spo i rrihej në një vënd a thua se dikush po e shtynte të çohej e ta ngiste vetë ditën.U çua nxitimthi për tu bërë gati ndërkohë që i hidhte dhe një sy shkarazi vajzës së vogël që po flinte aty përbri.Ajo ishte një femijë i shëndetshëm me sy të vegjël mjaft të bukur, të zinj si kineze a thua se prindërit e saj të ishin vërtet kinezë.Ina ishte një grua bjonde e bëshme mjaft energjike ,ndërsa i shoqi një meso burrë zeshkan, në dukje turiçkan po realisht ish mjaft gazmor .Si dukej vajza e vogël ngjante vërtet nga i jati po të doje ta shihje me vëmëndje.Sapo u bë gati Ina filloi të pregatiste dhe rrobat e vajzës ndërkohë që e pat vendosur të shkonte për drekë në shtëpinë e kunatës .I bëri zë të shoqit që kur të dilte të lajmëronte të jëmën e tij pasi para disa ditësh e kishin lënë të shkonin së bashku atje, dhe sipas saj sot ishte një ditë mjaft e mirë për tu kaluar me njerëz.Ndëkohë që po dilte vjehrra e saj ishte bërë gati dhe po e priste poshtë pallatit të saj.Ajo ishte një meso grua, zeshkane me fytyrë të paqtë, e mbante cigaren e duhanit anash buzëve a thua se u fliste halleve me nge .Ishte një grua me shumë humor dhe hera herës fliste me djemtë e lagjes me ndonjë fjalë duke i ngacmuar ata me humor dhe nga të gjithë shokët e djemve të saj thërritej Shyq Harusha në dashni se dhe humori që bënte ajo i gajaste së tepërmi ata.Ina zbriti shkallët me karrocën e vajzës në duar dhè u përshëndet me vjehrrën e saj e cila e kishte bërë zakon ta shihte atë nga maja e këmbës e deri tek flokët, vinte gishtin tregues mendueshëm në gojë jo se e kontrollonte në veshje por i pëlqente që nusja e saj të dukej bukur e të krenohej me të.Ina e dinte që asaj i ish bërë zakon kjo punë dhe e ngacmonte duke I thënë” Sot jam gadid kot “ se nuk ke për të hasur shoqe në rrugë me u livdu me nusen tane.Ajo e dridhte muhabetin duke ndezur cigaren me ngut si për ti thënë asaj eh e ke në terezi ti, e mori hapin ngutshëm për të lëvizur se kishin një copë rrugë për të bërë.Gjatë rrugës vajza e vogël flinte e nuk u desh aq të merakoseshin për të .Ajo u skith gjatë rrugës vetëm nja dy herë dhe u zgjua vetëm kur mbërritën në shtëpi.Shtëpia ishte në zonën muzeale të Shkodrës një zonë mjaft e bukur tek “Dugajet e reja”ashtu e quanin banorët.Halla një grua e vogël mjaft simpatike e shkathët,ishte duke pregatitur drekën.U përshëndetën dhe fillun me kafe si për të hequr sikletin e rrugës.U ish bërë zakon tashmë sa herë që bëheshin bashkë .Bisedat ishin të ndryshme saqë e gjithë paraditja dhe dreka kaloi aq shpejt saqë nuk u vu re. Në orën 4 e 30 minuta të pasdites u bënë gati të iknin pasi dita kishte filluar të errej shpejt .U përshëndetën dhe kontrolluan vajzën a ishte e mbështjellë mirë.Ajo lëpihej herë pas here se i pihej e i rrotullonte sytë e vegjël si rruaza të vogla.Pasi u siguruan që ajo ishte mirë Ina e puthi të voglën në hundë i foli nën zë shprehjet e saj përkëdhelese që vetëm ajo i kuptonte , ato shprehjet tipike që mamat kanë në dashni për bebet e tyre dhe ska të dyta si ato, dhe kur dikush I dëgjon së jashtmi i vjen për të qeshur.Morën rrugën paksa të lodhura, dita ishte e ngarkuar ,plus pas dreke pa atë pushimin e zakonshëm.Gjatë rrugës aty afër xhamisë së plumbit vajzën e vogë e mori gjumi dhe vjehrra e Inës iu lut asaj ta mbante vetë karrocën.Karroca ishte e lartë dhe fëmijën nuk mund ta shihje nga vetja.Ecën një copë udhë të dyja pa folur a thua se kishin bërë fjalë.Koha kish filluar të prishej e po ndihej se po fillonte të piklonte shi.Kishin mbërritur në Parrucë një lagje e vjetër, kjo në qëndër ku ndanë bordurave nëpër trotuarë po bëheshin punime.Hera herës karrocën e çonim peshë në duar për ta kaluar e hera herës vjehrra e Inës e shtynte nga pengesat që haste duke sharë nëpër dhëmbë me shprehjet e saj tipike, që po ta dëgjoje aty afër do gajaseshe së qeshuri.Meqënëse shiu filloi ta shpejtonte vrullin dhe nata kish filluar të dukej Ina u ngut të kontrollonte vajzën kur çtë shihte vajzën nuk e pa në karrocë.Atë moment u mpak zëri filloj ti dridhej e ngutshëm pyeti vjehrrën e saj që mbante karrocën në dorë, ku është vajza?.Ajo habitshëm iu drejtua Inës dhe i thot me përtesë,cila vajzë moj? A din gjë ça flet mos u bëj e marrë.Ajo veçsa instiktivisht foli ashtu po vrap rendi para karrocës e Ina sakaq ia kishte dhëne vrapit nëpë trotuar duke kërkuar si e marrë e të tjerë kujtonin a thua se i kishin rënë çelesat e shtëpisë .Ajo natë ishte me fat se nuk kaloi disa metra më andej Ina pa përdhe një mbulesë të errët ku e mori ne duar vrik e kontrolloi vajzën nga koka se mos ishte e lagur si për të vërtetuar a ish larë ne gjak veprime të cilat I vinin instiktivisht, e nga ana tjetër me zor merrte frymë nga ankthi.Një zotni aty afër e pyet .Të ka tret gja zojè?Ina shkujdesur kthen përgjigje për të anashkaluar dhe situatën e krijuar aty për aty, jo jo asgja për me u merakosë më kishin ra disa rroba të vajzës nga karroca pas tronditjes që pat karroca prej bordurave të parregulluara.Natën e mirë zojë u dëgjua kalimtari teksa Ina nuk pati kohë ti kthente përgjigje se po ecte me vrap me vajzën në duar e luste pa pushim duke falenderuar shiun që filloi të binte e që i kish kujtuar të kontrollonte vajzën se mos lagej.Eci me vrap atë natë nëpër shi derisa mbërriti në shtëpi që e kish disa metra më larg duke iu ndalur fryma.Me të mbërritur pa i bërë zë askujt zgjidhi vajzën nga pelenat e kontrolloi mirë ndërsa e vogla akoma flintè si zog .E vogla tashmë është rritur dhe Ina atë e quan “Bija e shiut” e shiun fatësjellës për të.
Comments