Në qyetin e çuditshëm të Beratit, i strehuar në zemër të Shqipërisë, jetonte Arbeni, një mjeshtër modest i njohur për mjeshtërinë e tij në gdhendjen e drurit. Ai punonte pa u lodhur, me duart e tij të kallosuara që gdhendnin modele të ndërlikuara në secilën pjesë, duke shpresuar se një ditë arti i tij do t'i sillte më shumë sesa një jetë modeste.
Atje, larg në qytetin plot zhurmë të Londrës, Zonja Elizabeth Hamilton bente një jetë të pasur dhe plot privilegje.Ditët e saj ishin të mbushura me festa magjepsëse dhe angazhime shoqërore, por nën fasadën vezulluese, ajo dëshironte shumë më teper,diçka origjinale, natyrore, bio, dhe aspak artificiale.
Një verë, Elizabeth vendosi t'i shpëtonte kotësise së botës së saj dhe filloi një udhëtim nëpër Evropë. Kur mbërriti në Shqipëri, ajo u mahnit nga bukuria e saj natyrale fshatareske dhe ngrohtësia e mikpritja e njerëzve të saj. Duke u endur nëpër rrugët e Beratit me kalldrëm, ajo mbriti në atelien e Arbenit. E intriguar nga gdhendjet e hollësishme te drurit ajo u ngurros aty, duke e gjetur veten të tërhequr nga arti dhe artisti.
Arbeni, i goditur nga bukuria, sqima dhe interesimi i vërtetë i Elizabetës për punën e tij, e priti atë me një buzëqeshje magnetike.Pavarësisht nga kontrasti i fortë në botët e tyre, një lidhje u krijua shpejt ne tre later minuta. Elizabeta ishte magjepsur nga pasioni dhe përkushtimi i Arbenit, ndërsa ai ishte hutuare nga bukuria dhe kurioziteti i saj.
Ditët u kthyen në javë dhe lidhja e tyre u thellua. Elizabeta mësoi për betejat dhe gëzimet e jetës së thjeshtë të Arbenit, ndërsa ai zbuloi thellësinë e bujarisë së saj dhe dëshirën e saj për natyrshmerine e artist . Ata eksploruan fshatrat shqiptare së bashku, fjetene ullinj, ben plazh dhe kayaking ne lumin e Osumit, u denden me fix Rishniku dhe nuk rreshten duke ndarë histori dhe ëndrra nën qiellin me yje te qytetit antik te mbrojtur nga UNESCO.
Ndërsa vera po i afrohej fundit, Elizabeta u përball me një vendim të vështirë. Rikthimi në jetën e saj në Londër do të thoshte të linte pas njeriun që i kishte treguar kuptimin e vërtetë të dashurisë dhe thjeshtësisë. Edhe Arbeni u pezmatua nga frika se bota e tyre ishte shumë e ndryshme që dashuria e tyre të mos duronte.
Por dashuria, siç ndodh shpesh, gjeti një mënyrë. Elizabeta u kthye në Londër, por zemra e saj mbeti në Berat. Ajo nuk mund ta harronte njeriun që i kishte prekur shpirtin. E vendosur për të kapërcyer hendekun mes botëve të tyre, ajo përdori ndikimin e saj për të prezantuar artin e Arbenit në rrethet elitare të Londrës dhe Evropës. Arti i Arbenit shpejt fitoi njohje, duke e transformuar jetën e tij.
Muaj më vonë, Elizabeta u kthye në Berat, këtë herë jo si vizitore, por si partnere. Me të në krah, punishtja e vogël e Arbenit lulëzoi në një galeri të njohur, duke tërhequr artdashës nga e gjithë bota. Së bashku, ata ndërtuan një jetë që ndërthuri pasurinë e prejardhjeve të tyre të ndryshme, duke dëshmuar se dashuria nuk njeh kufij.
Në zemër të Shqipërisë, mes maleve dhe lumenjve, Arbeni dhe Elizabeta gjetën lumturinë e tyre, shkenbyen unazat fantastike te gdhendura nga Arbeni si një dëshmi e fuqisë së dashurisë për të kapërcyer të gjitha barrierat e koherave moderne.
Ky tregim u shkrua brenda nje minute ne celularin tim me ndihmen e IA(Inteligjences Artificale) natyrisht dhe me frymezimin tim personal per te promovur Turizmin anglez ne Qytetin perle te Beratit ne Shqiperi!
Faleminderit per kohen qe shpenzuat!
Miresevini ne Berat, Albania!
Comentários