Autoriteti suprem
(meditim para një kufome)
Asnjë grimasë;
Virtytet, veset, produktet e frymës dhe të mendimit,
jashtë i nxori,
ia ktheu qiellit.
*
Mbeti kufoma,
borxhi që i kemi dheut.
*
Tani, me borxhe të shlyera rrufeve nuk u trembet,
mospërfillës thyen dritën,
u buzëqesh të gjithëve dhe askujt,
sfidon lotët,
engjëllon,
shenjëtërinë i shumëfishon shtëpisë së Zotit.
*
Gjithkush i përkulet
autoritetit suprem,
të patjetërsueshëm të kufomës.
Edhe ata që e përdorën,
më shumë ata që sytë deshën t’i nxjerrin.
*
Dërgatat e qiellit kumtojnë mësimet e të përjetshmëve,
shikojnë në humbje,
ekspozojnë të florinjtat.
Jokufomave t’u imponohen,
i drejtohen Jezuit.
*
Unë, një nga jokufomat
që shpërfilla, përfola,
nxiva ç’përmbante i gjalli,
qaj,
jargavitem,
shi dashurie derdh,
të ndjejë ishfryma,
qiellit t’i përcjellë mirësinë time.
Unë jokufoma,
i lyp ditë qiellit,
i lyp prona dheut.
Më dëgjon?
*
Të vonoj borxhet,
ngjyrat i zbeh,
fytyrat i ndërroj,
i lutem autoritetit tënd të ftohtë,
maskën të më besosh,
të harrosh blozën brenda meje.
*
Hesht kufoma,
mposhtë turmën.
*
I lartë,
suprem ky autoritet.
Përkulem.
11. 05. 2004-05.06.2022
Comentarios