AH, SA PO MË DHEMB!
Nga Xhemile Adili
Kurrë s’mendova bukurinë e itinerarëve, As avionin e lartësive të mëdha Të udhëtarëve Që tejaklon qytete, kufij, alpe… Urrej Polin e Veriut, pse s’jam atje, Adhuroj tokat ku një kangur shkel, Një deve lama e zhapi iguana. Dua të bjerë qielli mbi tokë fare Dhe tërmet patjetër të ndodhë, Poezia ime, të kërkoj, bëj gjithçka E më nxirr nga kjo parajsë hata, Bërë nga pluhuri i ferrit të madh!
留言