Aforizma për t'ju udhëhequr
Astrit Lulushi
Aforizmat janë ndër format më të vjetra dhe më të shkurtra të artit letrar. Ato priren të jenë deklarata koncize ose fraza që ofrojnë njohuri pjesërisht të lehta për t'u mbajtur mend dhe që mund të zbatohen në një sërë situatash. Këto thënie të shkurtra qëndrojnë me ne, sepse ato shpesh përdorin metafora ose imazhe për të shprehur mendimin e tyre. Mendoni: "zogu i hershëm merr krimbin" ose "një qindarkë e kursyer është një qindarkë e fituar". Thirrja e tyre qëndron në aftësinë për të pasqyruar të kuptuarit tonë për botën, sepse përmbajnë të vërteta universale që rezonojnë ndër breza.
Shumë shkrimtarë të njohur kanë përdorur mjeshtërinë e tyre të fjalëve për të kthyer urtësinë në maksima të paharrueshme dhe të mprehta. Nga urtësia e lashtë e deri tek ato të mprehta, këtu disa aforizma për t'ju udhëhequr:
Nuk është gjatësia e jetës, por thellësia.
Ralph Waldo Emerson
Jo çdo gjë që përballet mund të ndryshohet, por asgjë nuk mund të ndryshohet derisa të përballet.
James Baldwin
Nga jeta nuk duhet të kesh frikë; ajo është vetëm për t'u kuptuar.
Marie Curie
Që të jetosh në paqe dhe qetësi, mos flit gjithçka që di dhe mos gjyko gjithçka që sheh.
Benjamin Franklin
Më thuaj kush të admiron, dhe unë do të them se kush je.
Antoine de Saint-Exupéry
Ne jemi gjithmonë në të njëjtën moshë brenda vetes.
Gertrude Stein
Akti i vdekjes është një nga aktet e jetës.
Markus Aurelius
Historia, ashtu si bukuria, varet kryesisht nga shikuesi.
Desmond Tutu
Askush nuk mund t'ju bëjë të ndiheni inferior pa pëlqimin tuaj.
Eleanor Roosevelt
Të duash veten është fillimi i një romance të përjetshme.
Oscar Wilde
Ka një çarje në çdo gjë. Kështu hyn drita.
Leonard Cohen
Shkurtësia është shpirti i zgjuarsisë.
William Shakespeare
Udhëtimi është fatal për paragjykimet.
Mark Twain
Peisazh…
Astrit Lulushi
Tokë shqiponjash, kreshta të famshme, ku shpatet e gjelbërta me pyje të dendur vështrojnë detin e kripur, ku shtëpia e balozit të urryer hap gojën; një shkëmb afër çahet, një humnerë e madhe pa fund shtrin nofullat e saj të gjera dhe hap një shteg të gjerë.
Jo në errësirë të plotë fillon rruga e parë; vezullim i hollë i dritës së lë pas shkëlqim të dyshimtë si i diellit në eklips bie atje dhe mashtron vizionin. Një dritë e rrallë që është dita e përzier me natën shfaqet në agim herët ose në muzg të vonë prej nga shpërndahet e bollshme në rajone të zbrazëta, ku njerëzit kthehen e të tjerë nxitojnë të largohen. Nuk është puna të shkosh; vetë rruga i tërheq poshtë. Ashtu si dallgët rrëshqasin mbi anijet e padëshiruara, edhe flladi në rënie në zbrazëtirën e pangopur, dhe asnjëherë hijet shtrënguese nuk lejojnë një hap prapa. Brenda humnerës, lumi i pamasë, rrëshqet pa probleme me rrjedhën e qetë heq shqetësimet; dhe, që të mos ketë fuqi për të ndjekur shtegun, me dredha të shumëfishta merr rrugën e ngadaltë, edhe pse endacak, me ujërat e paqëndrueshme herë tërhiqet në vetveten, herë shtyn përpara me dyshim nëse duhet të kërkojë bregun e detit ose burimi i tij.
Pellgu i përroit të ngadaltë qëndron këtu; shkaba shuan etjen, atje kukuvajka sjell ulërimë nxjerr britmën e saj dhe tingëllon oguri i trishtuar i bufit të tmerrshëm.
Gjethet dridhen, të zeza nga nata e zymtë ku gjumi i plogësht ngjitet pas qerpikut të varur, uria e trishtuar shtrihet me nofullat e tretura dhe turpi, shumë vonë, fsheh fytyrën e rënduar nga faji. Kërcell i tmerrshëm atje, frikë e zymtë dhe dhimbje kërcëllimë. Sëmundje dhe luftë e hekurt. Fiton më i madhi a më i gjati. Pa gonxhe livadhesh të gëzueshme me pamje të gjelbëruar, pa valë misri të pjekur në erën e butë; asnjë korije nuk ka degë frutash; shkretëtira shterpë e fushave të rrëmujshme shtrihet e gjitha e zhveshur dhe toka e rrëmbyer në përtacinë e pafund - fundi i trishtuar i gjërave, pasuria e fundit e botës.
Ajri varet i palëvizshëm dhe natën e zezë pjellë mbi një botë të plogësht. Të gjitha gjërat janë me pikëllim të çoroditur dhe më keq se vetë vdekja është vendbanimi.
Ç'të them për atë që sundon mbi mbretërinë e errët? Ku ulet ai, duke qeverisur me mesazhe dhe shetitje nëpër rrugë, i rrethuar me njerëz të heshtur nga frika, e kohëve te rrëfyera, që nuk u ndahet.
Comments