A MUND TA NJOHËSH BOTËN E NJË BURRI
A mund ta njohësh botën e një burri
Teksa rri në këmbë dhe bluan mendime
Tek qesh, zbehet, ngryset me veten e vet
E ndez zjarrin e jetës tej në horizont?
A mund ta njohësh zemrën e një burri
Kur vërshon si lumë e brigje krijon
Kur natën dhe ditën i ndriçon me hije
Me fjalën e munguar dhe qëndresën që s’resht?
A mund ta njohësh jetën e një burri
Ndërsa të shoqëron në hapat që hedh
Në krah mban fëmijën si një perëndi
Dhe synimin e fundit si flatër zbukuron?
Tek rri të vështron dhe e struk fjalën
Dhe nga bota çmendur prapë në krahë të mban
Si koma uji gjithë fjalët kapërdin
Si mund ta njohësh shpirtin e një burri?
UDHËTIMI
E nisëm një udhëtim
Ne të dy
Drejt shtigjeve të reja
Në stinën e zemrës
Unë ndjek ritmin tënd
Ti ndjek ritmin tim
Si ndjek vala valën
Hapësirat që zbulojmë
Kufijtë e tejbotës
I zbresin nga supet andrallat e ditës
Unë në qiellin tënd
Ti në qiellin tim
Si yjt' e galaktikës
Vërtik lëshohemi
S'e njohim frikën
Në skajet më të largëta të njëri- tjetrit
Unë fillimfundi yt
Ti fillimfundi im
Ashtu si të verbrit
VESH KËMISHËN TËNDE
Vesh këmishën tënde Rruga drejtohet
si filli i perit të gjyshes
kur thur ëndrrat e vajzërisë
Mbrëmja largon tisin e mugët
me erashkën e perëndimit
Flladi që vjen më vesh
me ndriçimin e pëshpëritjeve të tua.
Kufijtë që s’ duhet ti shkel
largohen e marr frymë lirisht,
Parfumi që lëshon trupi yt
më deh e harroj realitetin
Ashtu e dehur derdhem ditëve
që ke veshur këmishën
Mas hapat që na ndajnë
Gjoksin e fshehur që dua ta prek
Kërkoj stinën kur më bën të lumtur
Ngre një stivë me vargje për t’u shprehur…
Ndiej hapa që më afrohen...
PËRKUNDJA E DRITËS
Përkundja e dritës
Në shilarës nata përkund dritën
Në çdo valëvitje ndizet një yll
Një ëndërr lag sytë e një galaktike të largët
Përralla e treguar përgjysmë
Errëson hënën që lahet në liqen.
Një udhëtar i vonuar
Ndërron stinët në kalendar.
Drita përhapet
Zbehet natësia
Udhëkryqet fjalëkalojnë
Zezonin e përkohshëm të diellit.
Shkrumbi i natës që zbret
Nga oxhaku i ligësisë
Ngarkon kuajt e erës që trillojnë flakën
Duaj-duaj valëvitet në ecje
Shkrumb i shkëlqimtë .
Më ndjek dhe mua përkundja e dritës
Kujtimet vijnë me dritëz si në aparatin fotografik
Pastaj ngarkohen në kurrizin e hijeve të natës
Të mbetura pa kujtime nga përmbytja.
Tik-tak tik-tak
Është zemër apo zemrek
Nata përkund dritën
Që të lindin përsëri yjet.
VIJ NË TAKIM
Vij në takim
Flokët i kam të shpupurisura
Në buzë më ka çelur një buzëqeshje
Që më ka aromatizuar
Hijet e pemëve që vrapojnë mbi mua
Nuk ma fshehin dot dritën që më ka mbuluar
Semafori numëron countdown
Edhe pak.
Kaloj e shkujdesur dhe shtyj flokët pas
Të shoh
Vullkani i zemŕës shpërthen të kuqtë jashtë meje
Duket se Tirana do të digjet
Eci mbi prushin e saj
Ti më zgjat dorën
Tek shigjetohemi përpara filxhanit
Bota nuk ekziston.
Comments