A s'është vallë hipokrizi, të kesh frikë nga e vërteta dhe me lot të kuq ne sy të thërrasësh: Bukur jeta?
A nuk është vërtet marrëzi, ta quash lodër gabimin e ta mendosh si lumturi, kur ke në gijotinë gëzimin?
A mos nuk është fatkeqësi, kur të tjerët të mësojnë e ti e mendon si çmenduri, që nga mbytja të shpëtojnë?
Është përmbi çmenduritë veten ta genjesh, o njerëz e të kërcesh me marrëzitë, brenda xhunglës më të egër.
Bota është vërtet e bukur
dhe do të jetë pambarim.
Nëse të keqen lemë pa hedhur,
nën të do flemë pa vonim...
תגובות