Poezi nga: Kasam SHAQIRVELA
Emri yt ma prek zemrën time
Edhe ashtu fort të lënduar…
sa herë që shtegtoj lashtësisë
labirinteve duke të kërkuar
brenda ndjenjës së mërzisë.
Emri yt ma zgjon shpresën time
edhe ashtu të fjetur e të thyer…
një dëshirë fëmijës jetime
një mall nëne brenda mbërthyer
nga një ëndërr në zhgjëndërime.
Unë të putha me përkushtim
përmes dhimbjesh burrërie
jepja pra dhe Shkordës trime
një legjendë prej Ilirie
se ajo fort e meriton…
Merrna Rozafë në përqafim!
syri yt më të mos lotojë
për një kult të vendit tim
jeta prapë le të vazhdojë
tokë e qiell derisa të bashkohen.
Miti vendos për fatin tënd
fustan nusërie të kërkon
flijimit për Pellorin Pellazg
burimi jetës jasht’ i qëndron
me therorë fort e dekoron!
*
Zëri ka timbër, kumbon qielli e
përlotet fëmija, n’gji t’nënës vet
zemra digjet, dhe vet Dielli
n’Hënë të plotë nusen e përjet
shpirti kërkon shpirtin binjak.
Për Ty ROZAFË, mal-mendime tund
dhe, termiti i kohës ushqim m’i ka
pluhurin e haresës një zog e shkund
ëndrra seç m’i përkund mendimet
atij pusi të dhimbjeve pa fund.
Shtegtimit tim nëpër kohësi
dega mallëngjimit përtokë i ra
vetëm për Ty ROZAFË…
malli im për të të parë, po
të ndalur ai nuk ka,
varun gjerdan në qafë
s’ka të këputur, jo!