Vullnet Mato
Madhështori vraparak, i nisur,
me revan në krye të krushqve,
rend në shekuj, shpinëstolisur,
të sjellë ngazëllimin e nuseve...
Kalin zgjodhi për aleat njeriu,
mes gjithë qenieve të gjalla,
ndihmës me katër këmbë veriu,
për të bërë mrekulli të rralla.
Kali ishte shoku, ishte miku,.
më i binduri, në frerin e dorës,
më punëtori e më besniku,
lëvizi peshat, i parapriu kohës.
Kali, me njeriun mbi shpinë,
afroi malet, shkurtoi rrugët,
ngriti gjithë peshat e shtëpisë,
shiu në lëmë, grurin e bukës.
Me kuaj, kavaleri tundi dheun,
Kutuzovi, kundër Bonapartit,
me kalë tundi malet Skënderbeu,
kundra turqve të sulltan Muratit.
Në vrullin vigan të njerëzimit,
Kali vërtiti i pari diskun e rrotës,
shpejtoi vrullimin e rrotullimit,
çoi përpara vrapimin e botës.
Koha e re, krijoi kalin e hekurt,
katërkëmbëshin qindra kuajfuqi,
motorin me katër kohë, djegur,
të kalërojë brenda barkut të tij.
Por ky rendës, me patkonj gome,
kalit i njeh natyrshëm, disa epërsi:
si mjet pa defekte, i çdo epoke,
me bindje absolute dhe besnikëri.
Pa karburant, me mjaft leverdi,
pa pyetur për kriza ekonomike,
pak bar, ose trastën me tagji,
pa tymosur ndotje ekologjike.
Malit përpjetë, e lumit përmes,
pa asfalt e policë trafiku të rreptë,
pa fjalë e zhurma motori në vesh,
kali të çon e të sjell kaluar si mbret.
Në ditët e sotme, kali monumental,
zbukuron qytetet kryesore të botës,
me krenarinë, ngritur në piedestal,
për heronjtë më të mëdhenj të kohës.